Blog
Foto Jan Akkerman Limited Edition
Limited Edition
Deze foto van Jan Akkerman mag ik van Jan in mijn webshop verkopen. Het formaat is 2850 x 1896 px. Groot genoeg om een enorme poster van te laten printen. En uiteraard zonder logo erop.
Wees er snel bij om te downloaden, want het is een gelimiteerde oplage met de kortingcode JanLMTD50.
Download de foto hier
Jan Akkerman was een van de eerste grote sterren toen Jazz in Duketown het beleid ging veranderen.
Jazz in Duketown is vernoemd naar de stad ‘s-Hertogenbosch, en is inmiddels het grootste gratis Jazzfestival in Nederland. Lange tijd was dat niet zo. Het was altijd wel gezellig met veel podia door de hele stad. Je hoorde van alles, en de kwaliteit liet hier en daar nog wel eens te wensen over. Totdat er een andere koers werd ingezet om grote namen naar het festival te krijgen.
Jan Akkerman was een van de eerste van die grote namen. Hij behoort tot de beste gitaristen ter wereld. Samen met zijn band, en trompettist Eric Vloeimans stond hij op het podium van de Parade. Dezelfde week was daar ook Larry Graham: de grootse funky bassist bekend als voormalig bassist van Sly & the Family Stone.
Angela gebruikt deze foto in cd-boekje
In People’s Place Amsterdam presenteert Angela Groothuizen haar nieuwe album ‘Eeuwige Jeugd’. Het album bevat tien nummers, welke ook te horen zijn tijdens de tour die Angela samen met Nico Brandsen door het hele land, en langs vele theaters maakt. De nummers zijn afwisselnd geschreven door Angela en Nico op muziek van anderen, of tekst van anderen met muziek van Angela en Nico.
Angela is energiek, en durft los te gaan. Het nummer ‘Als ik maar niet overblijf’ sluit de avond vol adrenaline af. De overige muzikanten geven een vrolijke invulling, terwijl de muziek op zichzelf als van een hoog niveau gewaardeerd kan worden. Opnieuw geeft zij een stukje van zichzelf bloot, een stukje geschiedenis, verlangen, en visie. Ongedwongen, toegankelijk, en vol passie.
Een mooie verassing is dat Angela voor in haar cd-boekje een foto gebruikt die ik tijdens de tour gemaakt heb. Daar ben ik natuurlijk trots op.
Angela Groothuizen – Ik verdedig
Met dit album maakt Angela Groothuizen een drieluik compleet. Het bestaat uit de Nederlandstalige cd’s ‘Groothuizen’ dat werd uitgegeven in 1996, als tweede ‘Melk & Honing’ uit 2008. Voordat ik het derde album ga beluisteren heb besloten om eerst de gedichten te lezen. Groothuizen vertelt altijd open over haar gevoelens en gedachten, en is een meesterlijk dichteres. Ook nu komt ze weer tot een prachtige beeldspraak, die ongetwijfeld voor velen herkenbaar is. Situaties en relaties worden vanuit een veilige omgeving bekeken, beschreven en bezongen. Je bespeurt een angst om geborgenheid te verliezen, en dat is dan ook het thema van dit derde album: Ik Verdedig. Ze toont karakter, ‘soms bang, maar te sterk voor laf’ zoals zijzelf in het titelnummer zingt.
Herkenbare thema’s als de innige liefde voor een man, de thuisperikelen, de stamppot met een kuiltje jus, achter de krant en na het journaal, worden met een talentvolle originaliteit benaderd. Groothuizen is energiek en in staat al deze elf mooie composities met passie te brengen. Soms met een rauwe stem, maar nooit schreeuwerig. De muziek draagt haar stem als een prinses die het verdient gedragen te worden. ‘Telkens als ik je zie’ geeft mij de sfeer van Janis Joplin. Dit is niet van Groothuizen zelf maar van Vince Gill en Patricio Zonder barrière worden emoties gesynchroniseerd door een nummer als ‘Magnolia’. Versterkt met de steelguitar door Rob Hendriks.
Dan een switch, echt grappig, het nummer ‘Maak me ongelukkig’. Een soort cowboyritme brengt je in een totaal andere sfeer. Dat is ook Groothuizen. Niet bij de pakken neer gaan zitten.
Er worden afwisselend heel wat gitaristen, toetsenisten en drummers ingezet. Elk zorgt voor een specifieke sfeer. Bij het nummer ‘Vinkeveen’ zijn buitengeluiden gebruikt door Marco Baay. De arrangementen zijn vol en speels uitgewerkt. Erg thrilling met het achtergrondkoor in ‘Ik Hou Van Dit Land’. Als afsluiter ‘Als U Het Wilt’, een nummer van Leonard Cohen. Niet het eerste trouwens. Op ‘Melk & Honing staat ook al Hallelujah. In dit nummer speelt Ruud Breuls op Bugel een adembenemende rol. Het zijn gedragen liederen, een soort gebeden om vrede, vrijheid, liefde en herstel: het paradijs En dan is het stil.
De cd-hoes is kleurrijk. Met kleine portretfotootjes van alle muzikanten. Een klein gebaar van dat ze het niet alleen kan. Het boekje bevat wat stoere portretfoto’s van Groothuizen zelf, en de magnolia. Op de voorkant een danspartijtje met Nico Brandsen. Dat kan ik me voorstellen. Ik zou ook dansen met zo’n productie. Dit album maakt me nieuwsgierig naar haar lievoptredens.
Ik kan wel uren naar haar zitten luisteren, zonder dat het mij verveelt.